ΤΟ «ΠΕΡΙΕΡΓΟ» ΤΖΑΜΙ ΣΑΝ…ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΤΡΕΛΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Σαββάτο νωρίς το πρωί σε μια γνωστή ιστορική πόλη της ανατολικής Τουρκίας άλλοτε ένδοξη βυζαντινή μητρόπολη. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και οι βερικοκιές ήταν κιόλας ανθισμένες. Ο ευλογημένος αυτός καρπός είναι ένα από τα κυριότερα ειδή που παράγει η περιοχή.
Αποφάσισαν να κάνουν μια βόλτα στο κέντρο της πόλης και να επισκεφτούν το μεγάλο τζαμί για το οποίο είχαν ακούσει κάτι… «περίεργα».
Όταν βρεθήκαν εκεί η πρώτη έκπληξη ήταν πως το κτίσμα δεν θύμιζε καθόλου μουσουλμανικό τέμενος. Εκείνο που θύμιζε μόλις το αντίκρισαν, ήταν μια κλασική βυζαντινή εκκλησία μετά τρούλου με το ιερό να προεξέχει. Φαίνονταν όμως καινούργιο και ήταν περίεργο που οι κατασκευαστές του αποφάσισαν να παρουσιάσουν ουσιαστικά μια ελληνορθόδοξη εκκλησία για να χρησιμοποιηθεί σαν μουσουλμανικό τέμενος. Ένα άλλο περίεργο ήταν ο κεντρικός μιναρές που δεν ήταν ενσωματωμένος με το τζαμί και δεν… είχε κορυφή, κάτι το πολύ περίεργο για ένα τουρκικό τζαμί εδώ στην καρδιά της σημερινής Τουρκίας.
Πλησίασαν πιο κοντά και στον περίγυρο του τζαμιού. Εκείνη την ώρα υπήρχε εκεί γύρω πολύς κόσμος που συζητούσε με ένταση κάποιο τοπικό γεγονός. Οι μουσουλμάνες με τις κλασικές μαντίλες παρακολουθούσαν σιωπηλές έκτος από δυο που φώναζαν με πολύ έντονο ύφος.
Μαζί με τον κόσμο σε κάποια άκρη ήταν και καμία δεκαριά ζητιάνοι, οι περισσότεροι ρακένδυτοι που φαίνονταν τελείως αδιάφοροι με όσα γίνονταν και συζητούσαν οι άλλοι γύρω τους.
Καθώς πλησίασαν για να παρατηρήσουμε πιο κοντά το τζαμί, χωρίς όμως να μπούνε μέσα μήπως και προκαλούσαν κάποια αντίδραση, ξαφνικά ένας από τους ζητιάνους ξεχώρισε ήρθε πιο κοντά και τους ακολουθούσε με ένα πολύ περίεργο ύφος.
Σταμάτησαν και θέλησαν να μάθουν γιατί τους ακλουθεί. Ο ζητιάνος τότε τους πλησίασε πιο πολύ και με ένα ύφος με νόημα ρώτησε ! Rumlar ? (Ρωμιοί 😉 –Evet, (Ναι), απάντησε αυθόρμητα. Τότε ο ζητιάνος σαν παραλήρημα άρχισε να απαγγέλλει κουνώντας το κεφάλι πάνω κάτω με πολύ γρήγορη και κοφτή φωνή το… «Πάτερ ημών»!!!
Έμειναν άναυδοι και τον παρακολουθούσαν κυριολεκτικά με ανοιχτό το στόμα. Αυτός πολύ γρήγορα αφού τελείωσε έριξε μια βιαστική ματιά και απότομα τους γύρισε την πλάτη του και απομακρύνθηκε με βιαστικά βήματα. Μετά από λίγο άρχισε να τρέχει και γρήγορα εξαφανίστηκε. Κάποιοι εκεί γύρω που είχαν παρατηρήσει την σκηνή γελούσαν και τους υπέδειχναν με κοροϊδευτικό ύφος :
-Aptal, aprtal, Bu adam aptal! Ο ζητιάνος ήταν ανόητος. Ήταν για αυτούς ένας τρελός!
Η σκηνή τους έμεινε μέχρι να φύγουν από αυτή την πόλη. Δεν προσπάθησαν να βρουν αυτόν τον ζητιάνο για ευνόητους λόγους.
(«Από τις περιοδείες δυο ελληνορθόδοξων προσκυνητών στην Μικρά Ασία- Μελιτηνή»).
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr
hellenicforce - Απόδημοι - Αυστραλία 
Οικτρή δημιουργία εντυπώσεων !!!!!!!!
Ψέματα, παραμύθια, φανταστικές ιστορίες.
Α !!!!!!
Ρωμιοί να μείνετε εκεί δεν είστε ΕΛΛΗΝΕΣ
Δεν σας θέλουμε στην ΕΛΛΑΔΑ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΡΩΜΙΟΙ!!!! Η ΛΕΞΙΣ ΡΩΜΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ . ΡΩΜΑΙΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΥΝΑΤΟΣ -ΕΥΡΩΣΤΟΣ. ΕΞ ΟΥ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ . Η ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΕΣ ΛΕΞΕΙΣ . ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΑΛΩΘΗΚΕ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΧΑΜΕΝΗ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΜΑΓΑΡΙΖΟΥΝ ΜΙΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΡΩΜΙΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΜΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΝ ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΜΑΣ ΡΩΜΑΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ. ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ Δ Υ Ν Α Τ Ο Υ Σ. ΦΙΛΕ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΩΡΑ 12:20 ΔΕΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ. ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΚΑΤ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΝ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΞΕΝΟ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΟΜΟΜΑΖΟΥΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΕΝΩ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ. ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ. ΟΣΑ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ…… ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ Η’ ΑΛΛΟΙΩΣ ΡΩΜΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΑΦΟΥ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ Η ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ. ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΗΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΚΟ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ . ΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ Η’ ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΠΕΣ ΤΟ , ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΑ. ΔΕΝ ΕΞΑΥΛΩΘΗΚΕ Ο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΥΤΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΤΑ ΑΡΙΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΛΑΜΠΡΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΟΠΩΣ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ . ΟΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ . ΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ ΜΙΛΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ ΡΩΜΙΟΥΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΙΣ; ΚΑΠΟΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΤΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ; ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΕΝΟΣ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΕΘΗΚΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΟΠΩΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΚΕ!!!!! ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΡΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΥΛΑΒΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ!!!!!!!!!!!!! Υ.Γ. ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ , ΕΞ ΙΩΝΙΑΣ ,ΣΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ΟΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ ΚΥΛΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΔΙΝΑ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΟΧΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.-
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω, γιατί επί βυζαντίου ο ελληνικός πολιτισμός διώκεται, ναοί γκρεμίζονται, το Μαντείο των Δελφών κλείνει, περιουσίες των Ιερών και ιδιωτικές διαρπάζονται, οι εορτές (Ελευσίνια Μυστήρια κ.ά.) καταργούνται, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξάγονταν από το 776 π.Χ. επίσης, βιβλία καίγονται, βιβλιοθήκες εξαφανίζονται, τα θέατρα σφραγίζονται, οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και εξοντώνονται ως «ειδωλολάτρες», ως κατεχόμενοι από την πλάνην των ανοσίων και μυσερών Ελλήνων, όπως αναφέρουν τα διατάγματα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, οι οποίοι από την αρχή έως το τέλος αποκαλούνται βασιλείς των Ρωμαίων. Ο αναγκαστικός και βίαιος εκχριστιανισμός επιβάλλεται με αποκλεισμούς, εξορίες, βασανιστήρια και στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Σκυθόπολη. Συνυπεύθυνοι σε αυτό το πογκρόμ είναι οι χριστιανοί, τα χριστιανικά Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας… Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρώτη δημόσια μαζική καύση ελληνικών βιβλίων έγινε στην Εφεσο με την προτροπή του Παύλου, τον 1ο μ.Χ. αιώνα, και συνεχίστηκε στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως επί Θεοδοσίου Α’. Επίσης το 415 μ.Χ., με τις προτροπές και το μίσος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κυρίλλου, ο φανατισμένος όχλος κατακρεουργεί με θραύσματα από πήλινα αγγεία τη φιλόσοφο Υπατία! Τέλος, ο χριστιανός Βυζαντινός αυτοκράτωρ Ιουστινιανός κλείνει το 529 μ.Χ. με διάταγμα τις φιλοσοφικές σχολές· ακόμα και τη σχολή των Αθηνών (εν Αθήναιες κελεύσας μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίαν) που είχε ιδρύσει ο Πλάτων τον 4ο π.Χ. αιώνα και επί εννέα αιώνες λειτουργούσε κανονικώς. Ο τελευταίος διευθυντής της, ο φιλόσοφος Δαμάσκιος, μαζί με άλλους καταφεύγουν -τι ειρωνεία!- στην περσική αυλή.―
Το φαινόμενο αυτό της διώξεως μέχρι εξαφανίσεως του ελληνικού πνεύματος είναι το πρώτο στην Ιστορία παράδειγμα θεσμισμένης και έμπρακτης μισαλλοδοξίας, το πρώτο παράδειγμα μαζικής εθνοκάρθαρσης και πνευματικής κάθαρσης, που δεν επιθυμεί τον άλλο, τον διαφορετικό: ο ελληνικός πολιτισμός πρέπει να εξαφανιστεί φυσικώς, ιδεολογικώς, πνευματικώς· παρέμεινε για τους Βυζαντινούς πάντα κάτι το ξένο, οι ίδιοι χρησιμοποιούν τον όρο έξωθεν ή θύραθεν.
Ο βυζαντινός χριστιανισμός έχρισε τον ελληνικό πολιτισμό ως τον κύριο εχθρό του και τον πολέμησε με όλα τα μέσα. Δικαίως ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης μίλησε για χριστιανική βαρβαρότητα, η οποία σηματοδοτεί την είσοδο στον Μεσαίωνα.
Το χριστιανικό Βυζάντιο δεν έχει ανάγκη τη φιλοσοφία, την έρευνα, τον διάλογο, αλλά τη θεολογία, τη μοναδική αλήθεια, το δόγμα. Δεν ανέχεται ούτε καν τους χριστιανούς που έχουν διαφορετική άποψη, τους στιγματίζει ως αιρετικούς, τους αναθεματίζει, τους διώκει. Δεν επιθυμεί επίσης πολίτες και αγορά, αλλά πιστούς και ποίμνιο. Αντί της πολιτικής ενημέρωσης και διαπάλης των δοξών εφαρμόζει την «ορθοδοξία» και τις συνωμοσίες των αυλικών και των ευνούχων του Ιερού Παλατίου. Αντί της αμφισβήτησης προκρίνει την υποταγή και την τυφλή πίστη. Δεν θέλει τον έρωτα και την απόλαυση αλλά τον ασκητισμό και το μίσος για το σώμα. Δεν ενδιαφέρεται για τον δημόσιο και πραγματικό βίο αλλά για την απόσυρση από τα εγκόσμια, την ατομική ψυχή και τη «μετά θάνατον ζωή». Δεν θέλει ελεύθερους πολίτες αλλά δούλους και υποτελείς του Αυτοκράτορα και του Πατριάρχη. Αντί για τη δημοκρατία των ελεύθερων και ίσων πολιτών υπερασπίζεται και εφαρμόζει την ελέω θεού απόλυτη μοναρχία. Αντί για την κυριαρχία του νόμου κυριαρχεί η αυθαίρετη βούληση του Πατριάρχη και του Αυτοκράτορα.
Η ποίησις αντικαθίσταται από την εκμηδενιστική θρησκευτική υμνωδία.
Η τραγωδία και η κωμωδία από τα φτηνά θεάματα του Ιπποδρόμου και την επανάληψη της θρησκευτικής λειτουργίας. Τα εξαίσια γυμνά σώματα των ελληνικών γλυπτών εξαφανίζονται από το ράσο και την αγιογραφία. Η συζήτηση εξαφανίζεται από την προσευχή. Η πολιτική ρητορική από το θρησκευτικό κήρυγμα. Η ανθρώπινη γνώση είναι αποτέλεσμα θεϊκής φώτισης και αποκάλυψης, κτήμα και προνόμιο του Ιερατείου και των εξουσιαστών και όχι προϊόν του ανθρώπινου λόγου και της λογικής.
Η έχθρα των Βυζαντινών χριστιανών κατά των Ελληνων διατηρήθηκε αμείωτη καθ’ όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορίας, διότι η υπέρτατη έγνοια τους ήταν η τήρηση του μοναδικού «θεόπνευστου» δόγματος και η διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας. Ακόμη και στην περίοδο που θεωρείται «φιλελεύθερη» (του 11ου μ.Χ. αιώνα), οποιαδήποτε συμπάθεια προς τους Ελληνες φιλοσόφους, που διαφοροποιείται από το επίσημο δόγμα, επισύρει την καταδίκη και την αποπομπή. Αυτό έγινε λ.χ. με τον Ιωάννη Ιταλό, «ύπατο των φιλοσόφων», τον οποίο η πατριαρχική Σύνοδος κατηγόρησε ότι ασχολούνταν με ελληνικές αντιλήψεις που απέκλιναν από το ορθόδοξο δόγμα (τα των Ελλήνων δυσεβή δόγματα …ανάθεμα). Φυσικά μετά το ονομαστικό ανάθεμα εναντίον του ο Ιταλός εξαφανίστηκε από τον δημόσιο βίο. Το ελληνίζειν ήταν καταδικαστέο και εξοβελιστέο από την κοσμική και θρησκευτική εξουσία μέχρι το τέλος του Βυζαντίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων, ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από την αρπαγή του χριστιανισμού και ανατρέχει στην πλατωνική φιλοσοφία. Είναι από τους πρώτους, στο ετοιμόρροπο και προ πολλού παρακμιακό Βυζάντιο, που τολμά να αποκαταστήσει ανοικτά μετά από 10 αιώνες το όνομα των Ελλήνων και την ελληνική παιδεία και δηλώνει ότι Ελληνες εσμέν γένει τε και παιδεία. Ομως ο ανθενωτικός Γεώργιος Σχολάριος (Γεννάδιος), μελετητής του Αριστοτέλη, που έγινε ο πρώτος Πατριάρχης μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, αντέταξε ότι «χριστιανοί εσμέν», και παρέδωσε στην πυρά το έργο του Γεμιστού.
Συνεπώς υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ του ελληνικού κόσμου και του βυζαντινού χριστιανισμού, πρόκειται για ασύμβατες και ασυμβίβαστες αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές. Δεν είναι απλώς μόνο δύο διαφορετικοί κόσμοι, αλλά συνιστούν εντελώς άλλη νοηματοδότηση του βίου, άλλη σύλληψη του κόσμου, στηριζόμενοι σε άλλο ανθρωπολογικό τύπο.
Ο ελληνικός κόσμος είναι ο πολιτισμός της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της πολιτικής συμμετοχής, του εκκλησίας του δήμου. Ενώ ο βυζαντινός εκπροσωπεί την ανελευθερία, την αυταρχική μοναρχία, την ανισότητα, την τυφλή υπακοή και πίστη στο εξ αποκαλύψεως μοναδικό δόγμα, την Εκκλησία των παθητικών πιστών. Θα πρέπει συνεπώς να διαλέξουμε: αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ή βυζαντινό χριστιανισμό, αυτονομία ή ετερονομία, Έλληνας ή ρωμιός ;
Και τα δύο μαζί δεν γίνεται, είναι σχήμα οξύμωρο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!