ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ… 21 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821…
Οι Έλληνες επαναστάτες καταλαμβάνουν τα Καλάβρυτα. Θεωρείται η πρώτη πολεμική πράξη του Αγώνα στην Πελοπόννησο.
Περίπου 600 ένοπλοι αγωνιστές με αρχηγούς τον Σωτήρη Χαραλάμπη, τον Φωτήλα, τον Σωτήρη Θεοχαρόπουλο, τον Ιωάννη Παπαδόπουλο, τον, Νικ. Σολιώτη και τους Πετιμεζαίους συγκεντρώθηκαν, πολιόρκησαν τα Καλάβρυτα και επιτέθηκαν εναντίων των Τούρκων που είχαν καταφύγει στους πύργους. Ύστερα από πενθήμερη αντίσταση (21-25Μαρτίου) ο Αρναούτογλου παραδόθηκε. Μετά την απελευθέρωση στην πόλη και στην Ιστορική Μονή της Αγίας Λαύρας τελέστηκε επίσημη δοξολογία.
hellenicforce - Απόδημοι - Αυστραλία 
Ο Αλ. Υψηλάντης διάβηκε τον Προύθο ποταμό στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και κήρυξε την επανάσταση.
Στην Πελοπόννησο επίσης ξεκίνησαν νωρίτερα από την 25η και στις 20 – 21 Μαρτίου έχουμε την πολιορκία στα Καλάβρυτα. Στις 21 αρχίζουν οι συμπλοκές στην Πάτρα. Ο ίδιος ο Π. Π. Γερμανός στα απομνημονεύματα του λέει ότι από τις 19 Μαρτίου, μαζί με πρόκριτους των γύρω περιοχών, κρύβονται σε μέρη ασφαλή «πεφοβισμένοι».
Όλη η Μάνη είναι ξεσηκωμένη όταν στις 22 Μαρτίου ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης με τους Μανιάτες του και με τον Κολοκοτρώνη πολιορκεί την Καλαμάτα και την καταλαμβάνει στις 23. Στην υπόλοιπη Ελλάδα η επανάσταση γίνεται σοβαρή μετά την 25η Μαρτίου.
Από τις ιστορικές πηγές ξέρουμε ότι στις 25 Μαρτίου δεν έγινε επίσημα καμιά έναρξη εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Ελλήνων εναντίων Τούρκων. Πρέπει όμως να επισημανθεί και είναι αποδεκτό από όλους ότι στις 25 είχαμε γενίκευση του αγώνα. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και απλά ο καθορισμός της 25ης Μαρτίου, σαν επίσημης ημερομηνίας, αποτελεί μια ιστορική παραχάραξη που βόλεψε κάποιους, τη συγκεκριμένη στιγμή που το έκαναν.
Ο Ιωάννης Κωλέττης σαν υπουργός εξωτερικών το 1835 συνέλαβε πρώτος την ιδέα «περί κανονισμού εθνικών εορτών, αγώνων και πανηγύρεων». Ετοίμασε συγκεκριμένο νομοσχέδιο για να καθιερωθεί η 25η Μαρτίου Εθνική γιορτή αλλά ο διορισμός του στο Παρίσι σαν πρεσβευτή δεν τον άφησε να την υλοποιήσει.
Όμως το νερό έχει μπει στο αυλάκι και στις 15/27 Μαρτίου 1838 ο βασιλιάς Όθωνας μετά από πρόταση του υπουργού Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης Γ. Γλαράκη υπογράφει το βασιλικό διάταγμα που καθιερώνει «την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν Εθνικής Εορτής».
Το 1840 δόθηκε άδεια στο μοναστήρι της Αγ. Λαύρας να πανηγυρίζει τον υψωμό της σημαίας» ενώ μέχρι τότε «λόγος δεν γινόταν πουθενά, περί πανηγυρικού υψώματος σημαίας στην Αγ. Λαύρα, κατά την 25η Μαρτίου».
Ο Σπ. Τρικούπης υποστήριξε ότι «ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι εν τη μονή της Αγ. Λαύρας υψώθει κατά το πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επανάστασης». Ενώ ο Κ. Παπαρρηγόπουλος δεν έγραψε τίποτε απολύτως για Αγ. Λαύρα και Π. Π. Γερμανό. Η μεγάλη όμως ειρωνεία είναι ότι ούτε ο ίδιος ο Π. Π. Γερμανός στα απομνημονεύματά του αναφέρει την Αγ. Λαύρα ούτε το ιστορικό λάβαρο ή κάποια συμμετοχή του σε ένα τέτοιο σπουδαίο ιστορικό γεγονός.
Είναι αυτονόητο μάλλον, ότι όλη η ιστορία βόλευε περισσότερο τους κληρικούς για να έχουν κυρίαρχη θέση στην κοινωνία του νέου κράτους, η οποία δυνάμωσε με την επικράτηση του μύθου βοηθούμενη και από τις τέχνες, όπως τη ζωγραφική, που φιλοτεχνεί θέματα σχετικά με το γεγονός, και σιγουρεύει τη γιορτή. Σύμφωνα με τη ρήση του εθνικού μας ποιητή «πρέπει να θεωρείται εθνικό ότι είναι αληθινό», και καλό θα είναι τουλάχιστον τώρα μετά από 190 χρόνια να μαθαίνουμε την αλήθεια, ειδικά οι μαθητές.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!